Δέρμα & Τρίχωμα (Ακμή Της Γάτας)
Όπως και ο άνθρωπος, έτσι και ορισμένες γάτες, δυστυχώς υποφέρουν από ακμή. Η πάθηση στις γάτες είναι γενικά ήπια και σπάνια προκαλεί σοβαρά προβλήματα. Ωστόσο, εάν η γάτα μας εμφανίζει οποιεσδήποτε αλλαγές στο δέρμα, θα πρέπει να επισκεφθούμε τον κτηνίατρο – τα δερματολογικά προβλήματα μερικές φορές μπορεί να αποτελούν ένδειξη κάποιας άλλης πιο σοβαρής παθολογικής κατάστασης.
Τι είναι η ακμή της γάτας;
Η ακμή της γάτας είναι μια δερματική πάθηση με μαύρα στίγματα και φλύκταινες (σπυράκια) στο δέρμα. Η πάθηση εμφανίζεται πιο συχνά στο πηγούνι, επειδή, στη γάτα, αυτή είναι η θέση των σμηγματογόνων αδένων οι οποίοι παράγουν ένα λιπαρό έκκριμα. Με αυτούς τους αδένες οι γάτες ορίζουν την περιοχή τους - θα δούμε τη γάτα μας πολλές φορές να τρίβει το πρόσωπο και το πηγούνι της γύρω από ανθρώπους και αντικείμενα για να τα μαρκάρει. Τα πρώτα σημάδια ανάπτυξης ακμής είναι μαύρα στίγματα γύρω από τα χείλη και το πηγούνι της γάτας μας. Αυτά οφείλονται σε απόφραξη των αδένων και τις περισσότερες φορές η πάθηση δεν εξελίσσεται περαιτέρω. Πολλές φορές ο φραγμένος αδένας μπορεί να μολυνθεί και να εμφανιστούν σπυράκια γεμάτα με πύον. Σε ορισμένες σοβαρές περιπτώσεις ακμής μπορεί να προκληθεί τριχόπτωση και να δημιουργηθούν ουλές.
Γιατί η γάτα μου εμφάνισε ακμή;
Μερικές γάτες εκκρίνουν περισσότερο σμήγμα από άλλες και είναι απλώς πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση ακμής. Μπορεί να παρατηρήσουμε έναν κίτρινο χρωματισμό του τριχώματος γύρω από το πηγούνι στις γάτες με προδιάθεση εμφάνισης ακμής ή να παρατηρήσουμε μια κηλίδα συσσωρευμένων μαύρων λιπαρών εκκρίσεων στις περιοχές όπου τρίβονται. Υπάρχουν, επίσης, ορισμένες υποκείμενες παθήσεις που μπορεί να αποδυναμώσουν το ανοσοποιητικό σύστημα της γάτας και να αυξήσουν την ευαισθησία εμφάνισης ακμής.
Σε κάποιες περιπτώσεις συγκεκριμένες δερματικές λοιμώξεις μπορεί να οδηγήσουν στη δημιουργία ακμής στη γάτα. Εάν η γάτα μας εμφανίζει ακμή, ίσως θα ήταν καλύτερα να αποφύγουμε τη χρήση πλαστικών μπωλ φαγητού, καθώς αυτά τα μπωλ είναι πιο δύσκολο να καθαριστούν σε σχέση με τα μεταλλικά ή τα κεραμικά φαγητοδοχεία. Αποφεύγουμε, έτσι, την εμφάνιση τυχόν αλλεργικού τύπου αντιδράσεων στο πλαστικό, αλλά και τη συσσώρευση μικροβίων στο μπωλ που μπορεί να επάγουν ή/και να επιδεινώσουν την ακμή στη γάτα.
Πώς θα ξέρω αν η γάτα μου έχει ακμή;
Είναι πιθανό το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσουμε να είναι μαύρες κηλίδες στο πηγούνι της γάτας μας ή ένα πρήξιμο. Μερικές φορές μπορεί να φαίνεται βρώμικο ή σα να έχει σχηματιστεί μια κρούστα από μαύρες κηλίδες. Σε κάποιες περιπτώσεις οι κηλίδες μπορεί να εξαπλωθούν γύρω από το πρόσωπο και τα μάτια. Περιστασιακά, εάν η κατάσταση είναι ιδιαίτερα σοβαρή, οι γάτες με ακμή μπορεί να έχουν πυρετό και να είναι νωχελικές ή να μην είναι πρόθυμες να φάνε.
Τι εξετάσεις θα χρειαστεί να κάνει ο κτηνίατρός μου;
Ο κτηνίατρός μας θα καταλάβει αν η γάτα μας έχει ακμή, στην απλή της μορφή, κοιτάζοντας απλά το δέρμα. Ωστόσο, μπορεί να θελήσει να κάνει μερικές πρόσθετες εξετάσεις για να ελέγξει αν υπάρχει κάποια υποκείμενη αιτία. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί ακμή στη γάτα από έντονο στρες ή αλλαγές στη ρουτίνα της, οπότε ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας ρωτήσει σχετικά με αυτό, για να εντοπίσει οποιονδήποτε πιθανό παράγοντα που μπορεί να πυροδότησε την εμφάνισή της. Αν δεν εντοπιστεί το αίτιο που προκάλεσε την ακμή, ο κτηνίατρός μας μπορεί να θελήσει να πάρει ένα μικρό κομμάτι ιστού από το δέρμα (βιοψία) για εργαστηριακή ανάλυση. Αυτό βέβαια απαιτεί γενική αναισθησία και θα κρίνει ο κτηνίατρός μας αν χρειαστεί να προβούμε σε αυτή τη διαδικασία.
Τι άλλο μπορεί να προκαλέσει αυτές τις ενδείξεις;
Ο κτηνίατρός μας θα θέλει να αποκλείσει παρασιτικές καταστάσεις, όπως η δεμοδηκτική ψώρα (ακάρεα Demodex), ο παρασιτισμός από ψύλλους και οι μυκητιασικές λοιμώξεις (δερματόφυτα, Malassezia), καθώς αυτές μπορεί να εμφανιστούν με παρόμοιες εκδηλώσεις ή μπορεί και να συνυπάρχουν με την ακμή. Οι γάτες της φυλής Persian μπορεί να εμφανίσουν μια σοβαρή μορφή ακμής γνωστή ως «ιδιοπαθής δερματίτιδα του προσώπου», η οποία είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Ποια είναι η αντιμετώπιση για την ακμή της γάτας;
Σε ήπιες περιπτώσεις μπορεί να μην χρειαστεί θεραπεία, αν και ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας συστήσει τον τοπικό καθαρισμό της προσβεβλημένης περιοχής (πλύσεις). Αυτό μπορεί συχνά να είναι αποτελεσματικό, αλλά ορισμένες γάτες μπορεί να εμφανίσουν ερεθισμό του δέρματος και πιθανά αυτές οι γάτες να είναι καλύτερα χωρίς θεραπεία. Όποιος έχει εμπειρία από ακμή στον άνθρωπο, ξέρει πόσο δύσκολο είναι να εξαλειφθεί πλήρως, αλλά και για τις πιθανές επαναλαμβανόμενες κρίσεις. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορούν να εφαρμοστούν ζεστές κομπρέσες τοπικά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντιμικροβιακά σαμπουάν ή ειδικές κρέμες. Η μακροχρόνια χορήγηση συμπληρωμάτων, όπως το έλαιο νυχτολούλουδου ή το ιχθυέλαιο μπορεί να βοηθήσουν σε ορισμένες περιπτώσεις. Κάποιες φορές απαιτείται και η χορήγηση αντιβιοτικών.
Πηγή: www.vetlexicon.com
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Δέρμα & Τρίχωμα (Δερματικά Προβλήματα Στα Κατοικίδια)
Το δέρμα και το τρίχωμα ενός κατοικίδιου αποτελεί έναν σημαντικό δείκτη για τη συνολική υγεία του. Το λαμπερό τρίχωμα σηματοδοτεί τη ζωτικότητα και παράλληλα μπορεί να υποδεικνύει την κατάσταση υγείας ενός κατοικίδιου. Τα κατοικίδια με θαμπό, εύθραυστο ή απεριποίητο τρίχωμα μπορεί να πάσχουν από ενδοκρινολογικές (ορμονικές) παθήσεις, νεφρική ή ηπατική νόσο ή διατροφικές διαταραχές. Στο πλαίσιο της κλινικής εξέτασης, ο κτηνίατρος ελέγχει και την κατάσταση τόσο του δέρματος, όσο και του τριχώματος, για την ευρύτερη αξιολόγηση της υγείας του σκύλου ή της γάτας μας.
Το δέρμα αποτελεί το μεγαλύτερο όργανο στον σκύλο και στη γάτα, αποτελώντας περίπου το 12% έως 24% του συνολικού σωματικού τους βάρους, μαζί με το τρίχωμα.
Το τρίχωμα του κατοικίδιου μας αποτελείται από χιλιάδες τρίχες και κάθε μια έχει τον δικό της θύλακο. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τρίχα αναπτύσσεται ξεχωριστά από τις υπόλοιπες. Ο κύκλος ζωής των τριχών αποτελείται από εναλλασσόμενες περιόδους ανάπτυξης και ανάπαυσης, ενώ επηρεάζεται από το φύλο, τη φυλή του ζώου, ορμονικούς, περιβαλλοντικούς, διατροφικούς παράγοντες, καθώς και παθολογικά αίτια. Η εποχική τριχόπτωση, έχει ως ρόλο την αντικατάσταση και ανανέωση του τριχώματος, ενώ επηρεάζεται από τις εξωτερικές θερμοκρασίες και τη σχετική διάρκεια των περιόδων φωτός και σκότους εντός της ημέρας (φωτοπερίοδος). Ωστόσο, οι γάτες και οι σκύλοι που περνούν ένα μεγάλο μέρος της ημέρας τους εντός σπιτιού, εκτίθενται σε πιο σταθερές συνθήκες θερμοκρασίας και τεχνητού (ηλεκτρικού) φωτισμού, επομένως μπορεί να εμφανίζουν τριχόπτωση όλο το χρόνο.
Ο ρόλος του δέρματος και του τριχώματος για την υγεία του κατοικίδιού μας
Πέραν της αισθητικής ομορφιάς, το δέρμα και το τρίχωμα του κατοικίδιού μας διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για την υγεία του. Αρχικά, αποτελούν σημαντική ασπίδα ασφαλείας για τον οργανισμό, είναι μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος και έχουν κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση των σωστών επιπέδων ενυδάτωσης του σώματος. Παρακάτω αναφέρονται μερικές από τις βασικότερες λειτουργίες του δέρματος και του τριχώματος:
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΟΣ ΦΡΑΓΜΟΣ. Το δέρμα και το τρίχωμα λειτουργούν ως φραγμός που προστατεύει το ζώο από εξωτερικούς επιβλαβείς παράγοντες. Ουσιαστικά, το δέρμα και το τρίχωμα προστατεύουν τα εσωτερικά όργανα από εξωτερικές απειλές. Παράλληλα, το δέρμα έχει ζωτικό ρόλο στην αίσθηση του πόνου, της πίεσης, καθώς και των αλλαγών θερμοκρασίας. Επιπλέον, το τρίχωμα συμβάλλει στην προστασία των κατοικίδιων από χημικά εγκαύματα, τραυματισμούς, την υπεριώδη ακτινοβολία και την επαφή με καυτές επιφάνειες, καθώς αποτελεί την πρώτη ασπίδα πριν το δέρμα.
ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ. Το δέρμα αποτελεί επίσης σημαντικό μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς αποτελεί τον πρώτο φραγμό του. Παράλληλα, το δέρμα τόσο του σκύλου, όσο και της γάτας, είναι εποικισμένο με μικροοργανισμούς (μικροβιακή χλωρίδα), οι οποίοι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος και συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία του. Εάν διαταραχθεί η συνοχή του δερματικού φραγμού και η ισορροπία της χλωρίδας του δέρματος, τότε μπορεί να εμφανιστούν λοιμώξεις και δυνητικά σοβαρές ασθένειες που προκαλούνται από επιβλαβή βακτήρια.
ΘΕΡΜΟΡΥΘΜΙΣΗ. Το υγιές τρίχωμα βοηθά στη διατήρηση σωστής θερμοκρασίας σώματος, συμβάλλοντας στη ρύθμιση της ομοιόστασης του ζώου (δηλαδή την ικανότητα διατήρησης σταθερού του εσωτερικού του περιβάλλοντος, παρά τις εξωτερικές μεταβολές).
ΕΝΥΔΑΤΩΣΗ. Το δέρμα μας έχει κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της σωστής ενυδάτωσης του μικρού μας φίλου. Η απώλεια νερού μέσω του δέρματος μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την υγεία ενός ζώου. Το ανθρώπινο σώμα καλύπτεται σε όλη την έκτασή του από ιδρωτοποιούς αδένες, οι οποίοι συμβάλλουν στη μετακίνηση νερού στην επιφάνεια του δέρματος, το οποίο ακολούθως εξατμίζεται και έτσι δροσίζει το σώμα σε περίπτωση αύξησης της θερμοκρασίας. Σε αντίθεση με εμάς, ωστόσο, τα κατοικίδιά μας έχουν πολύ λίγους ιδρωτοποιούς αδένες και αυτοί βρίσκονται κυρίως στα πέλματα των ποδιών τους, οι οποίοι έχουν μικρό ρόλο στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματός τους. Γνωρίζοντας τώρα, λοιπόν, ότι με τη φράση «απώλεια νερού μέσω του δέρματος» δεν εννοούμε ότι οι σκύλοι και οι γάτες ιδρώνουν όπως εμείς, καθώς δεν έχουν κατά μήκος του σώματός τους ιδρωτοποιούς αδένες, έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι η απώλεια νερού – υγρασίας από το δέρμα (διαδερμική απώλεια νερού) υποδεικνύει ένα ταλαιπωρημένο δέρμα και είναι παθολογική.
Πώς μπορούμε να διατηρήσουμε το δέρμα του κατοικίδιου μας υγιές και το τρίχωμά του λαμπερό;
Τίποτα δεν επηρεάζει περισσότερο την κατάσταση του τριχώματος του κατοικίδιου μας από τη διατροφή του. Μια διατροφή πλούσια σε ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρά οξέα, πρωτεΐνες, βιταμίνες και μέταλλα έχει ουσιαστικό ρόλο στη φροντίδα του δέρματος και του τριχώματος των μικρών μας φίλων.
Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα (DHA - δοκοσαεξανοϊκό οξύ και EPA - εικοσιπεντανοϊκό οξύ) έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, συμβάλλουν στη διατήρηση της ενυδάτωσης του δέρματος, ανακουφίζουν από την ξηροδερμία και τον κνησμό, ενώ παράλληλα διατηρούν το τρίχωμα υγιές και λαμπερό.
Τα ωμέγα-6 λιπαρά οξέα, όπως το λινελαϊκό οξύ, αποτελούν εξίσου σημαντικά θρεπτικά συστατικά για τη διατήρηση ενός υγιούς τριχώματος. Πολλά κατοικίδια με ξηροδερμία και δέρμα που ξεφλουδίζει, έχουν συχνά έλλειψη λινελαϊκού οξέος. Η πιτυρίδα, το θαμπό και λεπτό τρίχωμα, η αυξημένη τριχόπτωση και η καθυστερημένη επούλωση συνδέονται με χαμηλά επίπεδα πρόσληψης λινελαϊκού οξέος.
Οι πρωτεΐνες παρέχουν τα δομικά συστατικά από τα οποία αποτελούνται οι τρίχες (κάθε τρίχα αποτελείται από 95% πρωτεΐνη), ενώ παράλληλα αποτελούν σημαντικό συστατικό των κυττάρων του δέρματος. Η επιδερμίδα ανανεώνεται περίπου κάθε 3 εβδομάδες και οι πρωτεΐνες διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Ως εκ τούτου, το ποσοστό και η ποιότητα των προσλαμβανόμενων πρωτεϊνών από τη διατροφή των μικρών μας φίλων αποτελούν βασικούς παράγοντες για τη βελτιστοποίηση της κατάστασης του δέρματος και της ποιότητας του τριχώματος.
Ο ψευδάργυρος είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την υγεία του δέρματος, καθώς βοηθά στη μείωση της απώλειας νερού μέσω του δέρματος. Τα κατοικίδια που δεν προσλαμβάνουν μέσω της διατροφής επαρκή επίπεδα ψευδαργύρου μπορεί να εμφανίσουν τριχόπτωση, αμυχές στο δέρμα και στα πέλματα, δερματικές μολύνσεις και θαμπό τρίχωμα.
Η βιοτίνη (Β7), καθώς και άλλες βιταμίνες του συμπλέγματος Β, παίζουν σημαντικό ρόλο στην παραγωγή λιπαρών οξέων, αποτρέποντας την απώλεια νερού από το δέρμα και βοηθώντας στη διατήρηση ενός υγιούς και λαμπερού τριχώματος.
Το κλειδί για την υγεία του δέρματος και του τριχώματος των τετράποδων φίλων μας, βρίσκεται στη διατροφή τους και στη σωστή περιποίηση.
Η περιποίηση του δέρματος και του τριχώματος είναι εξίσου σημαντική. Η συστηματική περιποίηση του τριχώματος από τον ιδιοκτήτη έχει ως αποτέλεσμα την άμεση επισκόπηση πιθανών αλλοιώσεων και την πρόληψη εμφάνισης δερματοπαθειών. Από την άλλη, η υπερβολική περιποίηση του τριχώματος για την επίτευξη ενός καλύτερου αισθητικά αποτελέσματος, μπορεί να έχει και αντίθετες συνέπειες. Ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας συμβουλέψει κατάλληλα σχετικά με την ορθή ρουτίνα καλλωπισμού του μικρού μας φίλου.
Επιπρόσθετα, το κούρεμα ακόμα και από τους πλέον ειδικούς, μπορεί να προκαλέσει μερικές φορές μικροτραυματισμούς στην επιφάνεια του δέρματος, το οποίο γίνεται περισσότερο ευαίσθητο σε περιβαλλοντικές μεταβολές και μολύνσεις. Πρέπει, επίσης, να τονιστεί ότι αντενδείκνυται το μπάνιο με σαμπουάν που έχουν σχεδιαστεί για ανθρώπινη χρήση. Το pH του δέρματος των κατοικίδιων δεν είναι ίδιο με αυτό του ανθρώπου.
Εάν ανησυχούμε για την υγεία του δέρματος ή/και του τριχώματος του κατοικίδιου μας, καλό θα ήταν να επικοινωνήσουμε με τον κτηνίατρό μας, ώστε να μας συμβουλέψει κατάλληλα και να μας κατευθύνει σχετικά με το αν πρόκειται για διατροφική διαταραχή, εσφαλμένη ρουτίνα καλλωπισμού, εξωγενή αίτια ή κάποια υποκείμενη παθολογική κατάσταση.
Πηγή: www.vcahospitals.com
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Δέρμα & Τρίχωμα (Δερματικές Αλλεργίες Σκύλου)
Οι περισσότεροι σκύλοι που εμφανίζουν κνησμό (δέρμα & τρίχωμα) χρειάζονται κάποια ιατρική βοήθεια και αυτό είναι συχνά χρονοβόρο, ακριβό και μερικές φορές έχει παρενέργειες. Εάν η φαγούρα προκαλείται από ένα παράσιτο γενικά μπορεί να θεραπευθεί. Κατά κανόνα, τα κνησμώδη νοσήματα δεν επιλύονται χωρίς θεραπεία. Έτσι, αν ο σκύλος σας ξύνεται μια επίσκεψη στον κτηνίατρό σας είναι σκόπιμη. Ο κτηνίατρός σας δεν θα μπορεί να θεραπεύσει πάντα μια αλλεργία, γι’ αυτό τον λόγο οι σκύλοι με αλλεργία θα χρειάζονται συνήθως δια βίου φροντίδα. Η αποφυγή της αιτίας για την φαγούρα είναι πολύ καλή λύση. Μερικές φορές αυτό το μέτρο μπορεί να επιτευχθεί και είναι το μόνο που χρειάζεται. Σε μερικούς άλλους σκύλους σίγουρα θα βοηθήσει την ιατρική τους περίθαλψη, ώστε να χρειαστεί χαμηλότερο κόστος και λιγότερες παρενέργειες.
Τι είναι αλλεργιογόνο;
Τα αλλεργιογόνα είναι ουσίες που προκαλούν αλλεργική αντίδραση - μια ασυνήθιστα ισχυρή ανοσοαπόκριση που προκαλεί βλάβη στο σώμα. Τα κοινά αλλεργιογόνα για τους σκύλους είναι τα ακάρεα της οικιακής σκόνης, η γύρη, οι πρωτεϊνες των τροφίμων και το σάλιο των ψύλλων. Τα φτερά, τα υφάσματα και η σκόνη άλλων ειδών ζώων (φτερά, μαλλί, γάτες) είναι λιγότερο κοινά αλλεργιογόνα για το δέρμα και το τρίχωμα.
Ποιοι σκύλοι θα επωφεληθούν από την αποφυγή των αλλεργιογόνων;
Η αποφυγή των αλλεργιογόνων είναι η καλύτερη και αποτελεσματικότερη παρέμβαση για ζώα με αλλεργίες έναντι των ψύλλων, από ανεπιθύμητες αντιδράσεις στα τρόφιμα (τροφική αλλεργία) και από αλλεργία κατά την επαφή. Η αποφυγή των αλλεργιογόνων είναι μερικές φορές εφικτή και μπορεί να είναι χρήσιμη για σκύλους με ατοπική δερματίτιδα, καθώς και για σκύλους με αλλεργική επιπεφυκίτιδα και ρινίτιδα. Τα ατοπικά ζώα μπορεί να έχουν αλλεργία σε κάποιο συστατικό των τροφίμων. Εάν αποφευχθεί η χρήση αυτών των τροφών θα είναι επωφελής για τον οργανισμό και θα μειώσει τη χρήση του αντιφλεγμονώδους φαρμάκου που απαιτείται για τον έλεγχο της ταυτόχρονης ατοπικής δερματίτιδας.
Τι μπορεί γενικά να βοηθήσει στη μείωση του αλλεργικού φορτίου σε σκύλους με ατοπία;
Τα ζώα που αντιδρούν στα αλλεργιογόνα του σπιτιού μπορεί να μην χρειάζονται άλλη θεραπεία αν βρίσκονται έξω από το σπίτι, π.χ. σε ένα κήπο.
- Το μπάνιο απομακρύνει τα αλλεργιογόνα από το δέρμα και αυτό είναι πολύ χρήσιμο για τον έλεγχο των προβλημάτων της ατοπικής δερματίτιδας.
- Τα συστήματα κλιματισμού και φιλτραρίσματος του αέρα (ιονιστές) είναι οι αποτελεσματικότερες μέθοδοι απομάκρυνσης των αλλεργιογόνων από το σπίτι.
- Στις υγρές περιοχές οι αφυγραντήρες μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της αναπαραγωγής του ακάρεως της οικιακής σκόνης.
- Η τακτική χρήση της ηλεκτρικής σκούπας και το ξεσκόνισμα, σε συνδυασμό με τον περιοδικό καθαρισμό με ατμό των χαλιών, θα μειώσουν επίσης τα επίπεδα των αλλεργιογόνων.
Πώς μπορώ να μειώσω την έκθεση του σκύλου σε ακάρεα οικιακής σκόνης;
Τα στρώματα, τα επικαλυμμένα με ύφασμα έπιπλα και τα χαλιά είναι οι κυριότερες πηγές των ακάρεων οικιακής σκόνης. Τα συστήματα εσωτερικής θέρμανσης μπορούν να βοηθήσουν στην αερόλυση των ακάρεων και των συντριμμιών τους. Η εξάλειψη των ακάρεων οικιακής σκόνης είναι δύσκολη, αλλά τα παρακάτω μπορεί να σας βοηθήσουν:
- Μειώστε την υγρασία.
- Η αφαίρεση των χαλιών μπορεί να βοηθήσει, αλλά η σκόνη έρχεται στη συνέχεια σε άμεση επαφή με το δέρμα του σκύλου.
- Η αυξημένη συχνότητα καθαρισμού δεν έχει δείξει χαμηλότερο επίπεδο δραστηριότητας των ακάρεων.
- Πλύνετε τα κλινοσκεπάσματα σε ζεστό νερό ( >70° C). .Καθαρίστε συχνά τα έπιπλα, τα κλινοσκεπάσματα και τα καθιστικά με υγρό πανί. Ο προσεκτικός αερισμός και η ξήρανση στο ηλιακό φως θα σας βοηθήσουν να σκοτώσετε τα ακάρεα οικιακής σκόνης . Σημειώστε ότι τα περιττώματα από τα ακάρεα οικιακής σκόνης και τα νεκρά ακάρεα είναι εξίσου αλλεργιογόνα.
- Ιδανικά χρησιμοποιείτε ηλεκτρικές σκούπες υψηλής απόδοσης ή τουλάχιστον με φίλτρα σκόνης ή / και καθαρούς σάκους κενού. Κρατήστε τα κατοικίδια ζώα έξω από τα δωμάτια για 2-3 ώρες μετά την ηλεκτρική σκούπα ή τον καθαρισμό του αέρα.
- Τα κατοικίδια δεν πρέπει να κοιμούνται σε έπιπλα ή κρεβάτια. Ιδανικά η πρόσβαση του σκύλου στον επάνω όροφο του σπιτιού ή στην κρεβατοκάμαρα πρέπει να αποφευχθεί εξ ολοκλήρου. Εξετάστε το ενδεχόμενο να αφαιρέσετε από τον χώρο «συλλέκτες σκόνης» όπως τα γεμιστά παιχνίδια, τα επικαλυμμένα έπιπλα, τα βιβλία, τις εφημερίδες και τα περιοδικά.
- Συχνός καλλωπισμός σε δέρμα & τρίχωμα (βούρτσισμα του τριχώματος και μπάνιο με εξειδικευμένα κτηνιατρικά σαμπουάν κατάλληλα για την αντιμετώπιση των δερματικών αλλεργιών).
- Παρέχετε στο κατοικίδιο πλαστικά καλάθια και συνθετικά κλινοσκεπάσματα που μπορούν να πλυθούν συχνά σε υψηλές θερμοκρασίες.
- Χρησιμοποιήστε υποαλλεργικά αδιάβροχα περιβλήματα για στρώματα και μαξιλάρια. Τοποθετήστε ένα πλαστικό κάλυμμα ή ένα κάλυμμα με φερμουάρ πάνω από το κρεβάτι του κατοικίδιου ζώου.
Οι παραπάνω δραστηριότητες ενδέχεται να μειώσουν τους αριθμούς των ακάρεων, αλλά η υπολειμματική συγκέντρωση του αλλεργιογόνου ενδέχεται να προκαλέσει κλινική νόσο. Ωστόσο, η μείωση του φορτίου του αλλεργιογόνου είναι θεμελιώδης για τη μακροπρόθεσμη διαχείριση.
Πώς μπορώ να μειώσω την έκθεση σε ακάρεα αποθήκευσης;
Η σημασία των ακάρεων αποθήκευσης είναι αβέβαιη. Μπορεί να σχετίζονται με ατοπική δερματίτιδα με διασταυρούμενη αντίδραση με ακάρεα οικιακής σκόνης.
- Ελέγξτε τις σακούλες τροφίμων για εξωτερικές ζημιές πριν από την αγορά.
- Προσπαθήστε να μην αγοράζετε τροφή για περισσότερες από 30 ημέρες.
- Τα τρόφιμα υψηλής ποιότητας έχουν λιγότερα υπολείμματα σωματιδίων από ακάρεα αποθήκευσης και μπορεί επίσης να είναι τοποθετημένα σε επανασφραγιζόμενες σακούλες.
- Αποθηκεύστε τη ξηρή τροφή σε πλαστικά δοχεία με ένα καπάκι στεγανά, και μην αφήνετε ανοικτές σακούλες ή κουτιά.
- Μην αποθηκεύετε τρόφιμα στο γκαράζ, σε υπόστεγα ή σε κελάρια.
- Μην χορηγείτε στον σκύλο τα τρίμματα σε σκόνη της τροφής που μένουν στο κάτω μέρος του δοχείου.
- Πλύνετε τα δοχεία της τροφής σε ζεστό (60 ° C) νερό και στη συνέχεια στεγνώστε εντελώς πριν τα ξαναγεμίσετε.
- Σκουπίστε το στόμα και τα χείλη του κατοικίδιου ζώου μετά τη σίτιση με ένα υγρό σφουγγάρι για να αφαιρέσετε τα σωματίδια τροφής από το δέρμα.
Πώς μπορώ να μειώσω την έκθεση σε γύρη;
Τα φυτά που είναι επικονιασμένα με τον αέρα μεταφέρουν εκατομμύρια κόκκους γύρης. Οι συνθήκες ισχυρού ανέμου και χαμηλής υγρασίας διευκολύνουν τη διάχυση της γύρης. Οι δυνατές παρατεταμένες βροχοπτώσεις «καθαρίζουν τον αέρα», αλλά οι ελαφρές βροχοπτώσεις σε μια εποχή που οι αριθμοί των αερομεταφερόμενων γύρεων είναι υψηλοί μπορούν να μειώσουν την ταχύτητα του αέρα, παρατείνοντας έτσι την έκθεση στη γύρη.
- Περιορίστε το κατοικίδιο ζώο στο εσωτερικό του, ειδικά όταν κόβετε το γκαζόν.
- Περιορίστε τις υπαίθριες δραστηριότητες σε περιόδους υψηλών συγκεντρώσεων γύρης, ειδικά κατά την αυγή και το σούρουπο, όταν συνήθως υπάρχουν υψηλές μετρήσεις γύρης. Η αφαίρεση ορισμένων δένδρων με υπερβολική γύρη μπορεί να βοηθήσει, π.χ. πεύκα.
- Ξεπλύνετε τα αλλεργιογόνα από την επιφάνεια του δέρματος του σκύλου χρησιμοποιώντας νερό που ρέει μετά την έκθεση, π.χ. μετά την άσκηση σε πεδία.
- Αποφύγετε τα μακριά χόρτα και τα μοσχεύματα χλόης. Κρατήστε τα ζιζάνια έξω από τον κήπο και αποφύγετε τους θάμνους κλπ κοντά σε ανοιχτά παράθυρα / πόρτες.
Πώς μπορώ να μειώσω την έκθεση στα αλλεργιογόνα μέσα στο σπίτι;
Τα αλλεργιογόνα είναι περισσότερο παρόντα όταν τα επίπεδα της υγρασίας στο εσωτερικό του σπιτιού είναι πάνω από 60%. Η μείωση της υγρασίας και η απομάκρυνση των υφασμάτων από το περιβάλλον θα μειώσει την έκθεση στο σπίτι.
- Αποφύγετε την πρόσβαση σε περιοχές υψηλής υγρασίας, όπως μπάνιο, βοηθητικό δωμάτιο, υπόγειο, θερμοκήπιο, αχυρώνα κλπ.
- Αποφύγετε μεγάλο αριθμό φυτών. Αποφύγετε την έκθεση σε απορρίμματα φύλλων, σβώλους, χώμα, σάπια κούτσουρα, κάδους σιτηρών, σανού / ενσίρωσης και κάδους κομποστοποίησης ή λιπασματοποίησης.
- Αποφύγετε τα σκονισμένα τρόφιμα.
Πώς μπορώ να μειώσω την έκθεση στα αλλεργιογόνα από άλλα ζώα (μαλλί προβάτου, φτερά πάπιας / χήνας / κοτόπουλου);
Περιορίστε την έκθεση σε κλινοσκεπάσματα / χαλιά / μαλακά έπιπλα που ενδέχεται να περιέχουν αυτά τα ζωικά αλλεργιογόνα στα νοικοκυριά και στα οχήματα.
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Δέρμα & Τρίχωμα (Προβλήματα Δέρματος Στα Κατοικίδια)
Μια αρκετά μεγάλη ποικιλία δερματικών προβλημάτων μπορεί να επηρεάσει τους σκύλους και τις γάτες, συμπεριλαμβανομένων των αλλεργιών, των βακτηριακών και μυκητιασικών λοιμώξεων και των παρασιτικών μολύνσεων. Τα περισσότερα προβλήματα του δέρματος σε κατοικίδια ζώα είναι θεραπεύσιμα ή διαχειρίσιμα, οπότε αν το κατοικίδιο ζώο σας έχει φαγούρα στο δέρμα & τρίχωμα ή έχει δέρμα που δεν φαίνεται υγιές, επικοινωνήστε με τον κτηνίατρό σας. Είναι σημαντικό να επισκεφθείτε τον κτηνίατρό σας για να εξετάσει το κατοικίδιο ζώο σας για να προσδιορίσει την αιτία του προβλήματος.
Ποιες είναι οι αιτίες της δερματικής νόσου;
Μια ευρεία ποικιλία αιτιών στο δέρμα και το τρίχωμα μπορεί να προκαλέσει στο κατοικίδιο ζώο σας φαγούρα και γρατζουνιές, αλλά ο εντοπισμός του προβλήματος μπορεί μερικές φορές να είναι δύσκολος επειδή πολλά δερματικά προβλήματα είναι παρόμοια. Επίσης, τα κατοικίδια ζώα μπορεί να έχουν περισσότερες από μία διαταραχές ταυτόχρονα ή μπορεί να έχουν αλλεργικές αντιδράσεις που επηρεάζουν τα αυτιά, τα μάτια, την γαστρεντερική οδό ή την αναπνευστική οδό (π.χ. άσθμα) καθώς και το δέρμα, γεγονός που μπορεί να περιπλέξει τη διάγνωση. Υπάρχουν τέσσερις κύριες κατηγορίες δερματικών παθήσεων που παρατηρούνται σε γάτες και σκύλους:
- Αλλεργικές δερματικές παθήσεις
Η αλλεργική δερματική νόσος αναπτύσσεται όταν το ανοσοποιητικόσύστημα του κατοικίδιου σαςπροσβάλλεται από ορισμένες ουσίες (αλλεργιογόνα) προκαλώντας κλινικά συμπτώματα που επηρεάζουν το δέρμα. Τα αλλεργιογόνα μπορεί να προέρχονται από το περιβάλλον, όπως μούχλα, ακάρεα σκόνης ή γύρη φυτών, από παράσιτα ή ακόμη και από τρόφιμα. Το κατοικίδιο ζώο σας μπορεί να έρθει σε επαφή με αυτά τα αλλεργιογόνα με διάφορους τρόπους:
- Άμεση επαφή με το δέρμα.
- Τα αλλεργιογόνα που απορροφώνται από το δέρμα, π.χ. χημικά, φυτικά υλικά, φάρμακα ή φυσικά ή τεχνητά υλικά, προκαλούν μια κατάσταση που ονομάζεται ατοπική νόσος. Όταν συνδέεται με τη νόσο του δέρματος, ονομάζεται ατοπική δερματίτιδα. Η άμεση επαφή είναι η συνηθέστερη οδός έκθεσης αλλεργιογόνου σε αλλεργική δερματική νόσο.
- Αναπνοή
- Αυτή είναι μια λιγότερο κοινή οδός έκθεσης από την άμεση επαφή, αλλά τα εισπνεόμενα αλλεργιογόνα μπορούν επίσης να προκαλέσουν ατοπική νόσο ή ατοπική δερματίτιδα.
- Τσιμπήματα εντόμων
- Τα κατοικίδια που είναι αλλεργικά σε τσιμπήματα εντόμων μπορούν να αναπτύξουν δερματικές παθήσεις. Η αλλεργία σε ψύλλους είναι το πιο συνηθισμένο παράδειγμα. Τα συστατικά του σάλιου των ψύλλων μπορούν να προκαλέσουν δερματίτιδα αλλεργίας από ψύλλους σε ευαίσθητα ζώα όταν αυτά τσιμπηθούν.
- Τροφή
- Ορισμένες περιπτώσεις αλλεργικής δερματικής ασθένειας σε κατοικίδια ζώα προκαλούνται από αλλεργία σε πρωτεΐνη στα τρόφιμα ή στις απολαύσεις(σνακς) του κατοικίδιου ζώου. Ορισμένα κατοικίδια ζώα έχουν ατοπική δερματίτιδα που προκαλείται από τρόφιμα και περιβαλλοντικά αλλεργιογόνα. Τα τροφικά αλλεργιογόνα μπορούν επίσης να προκαλέσουν τροφική αλλεργία (υπερευαισθησία στα τρόφιμα), η οποία συχνά προκαλεί εμετό και διάρροια εκτός από δερματικά προβλήματα. Η αλλεργική δερματική νόσος προκαλεί φαγούρα και τα κατοικίδια ζώα που ξύνονται υπερβολικά μπορούν να βλάψουν το δέρμα τους. Μερικές φορές, το ξύσιμο και το δάγκωμα μπορούν να προκαλέσουν δευτερογενείς δερματικές λοιμώξεις, πληγές, ψώρα, τριχόπτωση και άλλα προβλήματα. Η διάγνωση της αλλεργικής δερματικής νόσου είναι πολύ δύσκολη επειδή διάφοροι τύποι αλλεργιών μπορεί να έχουν τα ίδια κλινικά συμπτώματα και η αλλεργική δερματοπάθεια μπορεί να μοιάζει με πολλά άλλα είδη δερματικών προβλημάτων. Ο κτηνίατρός σας θα προσπαθήσει να αποκλείσει άλλους τύπους ερεθισμού του δέρματος πριν κάνει μια διάγνωση αλλεργικής δερματικής νόσου. Στην ιδανική περίπτωση, η θεραπεία της αλλεργικής δερματικής πάθησης συνεπάγεται τη μείωση ή την εξάλειψη της έκθεσης του κατοικίδιου ζώου σας στα αλλεργιογόνα που προκαλούν το πρόβλημα. Εάν ένα κατοικίδιο ζώο έχει τροφική αλλεργία, μπορεί να συνταγογραφηθεί ειδική διατροφή. Εάν το κατοικίδιο ζώο σας είναι αλλεργικό στους ψύλλους, ο ασφαλής και αποτελεσματικός έλεγχος των ψύλλων είναι απαραίτητος για τον έλεγχο του προβλήματος. Για τα κατοικίδια ζώα που είναι αλλεργικά σε περιβαλλοντικά αλλεργιογόνα, όπως χόρτα ή οικιακή σκόνη, ο περιορισμός της έκθεσής τους στα αλλεργιογόνα μπορεί να είναι χρήσιμος, αλλά αυτό είναι συχνά δύσκολο και συχνά χορηγούνται και εξειδικευμένα φάρμακα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να συνιστώνται δοκιμές αλλεργίας. Εάν τα αλλεργιογόνα που το κατοικίδιο ζώο είναι ευαίσθητο μπορεί να προσδιοριστούν, τότε μπορεί να παρασκευαστεί ένας ορός που, όταν χορηγείται στο κατοικίδιο ζώο με ενέσεις, μειώνει την ευαισθησία του κατοικίδιου ζώου στα αλλεργιογόνα με την πάροδο του χρόνου. Μερικές φορές, η αιτία ενός αλλεργικού δερματικού προβλήματος δεν μπορεί να προσδιοριστεί αμέσως. Ευτυχώς, ο κτηνίατρός σας μπορεί συχνά να χρησιμοποιήσει φάρμακα για να θεραπεύσει τον κνησμό χωρίς να ανακαλύψει ακριβώς ποιο είναι το αλλεργικό αίτιο στο κατοικίδιο ζώο. Αν και αυτό δεν είναι μια «θεραπεία», το κατοικίδιο ζώο μπορεί να ανακουφιστεί. Σε γενικές γραμμές, η καλύτερη θεραπεία είναι να αποφευχθεί οτιδήποτε προκαλεί την αλλεργική αντίδραση.
- Βακτηριακές λοιμώξεις του δέρματος
- Όλοι οι άνθρωποι (και τα κατοικίδια ζώα) έχουν βακτήρια στο δέρμα τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτά τα βακτήρια δεν προκαλούν πρόβλημα. Ωστόσο, εάν το δέρμα είναι κατεστραμμένο, όπως με γρατζουνιές ή είναι ευαίσθητο εξαιτίας μιας άλλης νόσου (για παράδειγμα ορμονικά προβλήματα), μπορεί να αναπτυχθεί βακτηριακή λοίμωξη. Οι βακτηριακές λοιμώξεις του δέρματος δεν είναι μεταδοτικές σε ανθρώπους ή άλλα κατοικίδια ζώα. Εντούτοις, μπορούν να προκαλέσουν φλύκταινες, κρούστες, ανοιχτές πληγές και λοιμώξεις που βλάπτουν τα θυλάκια των τριχών (που οδηγούν στην απώλεια τρίχας) και μπορούν να γίνουν σοβαρό ιατρικό ζήτημα για ζώα που έχουν προσβληθεί. Οι βακτηριακές λοιμώξεις του δέρματος διαγιγνώσκονται συνήθως με βάση το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς και τη θέση και την εμφάνιση της πληγείσας περιοχής. Ο κτηνίατρός σας μπορεί επίσης να θελήσει να πάρει ένα δείγμα δέρματος για να εξετάσει τα κύτταρα ή να εκτελέσει βακτηριακή καλλιέργεια και ευαισθησία ή άλλες εργαστηριακές δοκιμές για να προσδιορίσει την αιτία του προσβεβλημένου δέρματος και να χορηγήσει την καταλληλότερη θεραπεία. Πολλές βακτηριακές δερματικές λοιμώξεις έχουν μια υποκείμενη αιτία, όπως παρασιτική μόλυνση, διαταραχή ορμονών ή ανοσοποιητικού συστήματος ή αλλεργία. Εάν η υποκείμενη αιτία δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα, η λοίμωξη του δέρματος πιθανόν να επιστρέψει. Εκτός από τη θεραπεία για την υποκείμενη αιτία, ο κτηνίατρός σας μπορεί να συστήσει αντιβιοτικά, τα οποία μπορούν να χορηγηθούν με πολλές μορφές, όπως χάπια, ενέσεις, σαμπουάν, κρέμες, αλοιφές και σπρέι.
- Μυκητιασικές λοιμώξεις του δέρματος
- Ο πιο κοινός μυκητιακός οργανισμός που προκαλεί δερματικά προβλήματα σε κατοικίδια ζώα είναι ο μύκητας που ονομάζεται Malassezia. Η μόλυνση με Malassezia γενικά εμφανίζεται δευτερεύουσα σε ένα άλλο πρόβλημα του δέρματος, όπως αλλεργική δερματική ασθένεια ή βακτηριακή δερματική λοίμωξη. Ευτυχώς, η λοίμωξη από Malassezia μπορεί να θεραπευτεί με διάφορες μεθόδους (συμπεριλαμβανομένων σαμπουάν, κρεμών/αλοιφών και χαπιών). Το κλειδί για την επίλυση του προβλήματος είναι η επιτυχής διαχείριση της υποκείμενης κατάστασης. Η τριχοφυτίαση δεν είναι παράσιτο, αλλά είναι στην πραγματικότητα μια κοινή μυκητιασική λοίμωξη του δέρματος που προκαλεί κρούστες ,δερματικές αλλοιώσεις και απώλεια τριχώματος. Μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο σώμα, αλλά συνήθως επηρεάζει την κεφαλή και τα πόδια. Μερικές φορές η περιοχή της τριχόπτωσης είναι κυκλική, αλλά όχι πάντα. Η διάγνωση γίνεται εύκολα με εξέταση των αλλοιώσεων του δέρματος. Για αυτή τη δοκιμασία, ο κτηνίατρός σας θα απομακρύνει μερικές τρίχες από μια πληγείσα περιοχή και θα τοποθετήσει το δείγμα σε ένα ειδικό υπόστρωμα για να δει αν ο μύκητας θα αναπτυχθεί. Η τριχοφυτίαση είναι θεραπεύσιμη, συνήθως με ιαματικά λουτρά, αλοιφές/κρέμες ή χάπια, αλλά η πλήρης εκρίζωση της λοίμωξης μπορεί να διαρκέσει ένα μήνα ή περισσότερο. Η τριχοφυτίαση είναι αρκετά μεταδοτική σε ανθρώπους και άλλα κατοικίδια ζώα. Κατά συνέπεια, τα παιδιά και τα άλλα κατοικίδια ζώα πρέπει να παραμένουν μακριά από το μολυσμένο κατοικίδιο ζώο κατά τη διάρκεια της περιόδου θεραπείας. Οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με το πάσχον ζώο πρέπει να πλένουν τακτικά τα χέρια τους.
- Παρασιτικές ασθένειες του δέρματος
- Πολλά παράσιτα μπορούν να προσβάλλουν τους σκύλους και τις γάτες. Μπορούν να προκαλέσουν φαγούρα, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε αυτοτραυματισμό από υπερβολικό ξύσιμο και δάγκωμα. Οι ψύλλοι είναι ένας από τους μεγαλύτερους ενόχους. Τα κατοικίδια που είναι αλλεργικά στους ψύλλους μπορεί να ξύνονται υπερβολικά, προκαλώντας ερυθρότητα, τραύματα, φλύκταινες, πληγές και τριχόπτωση στις πληγείσες περιοχές. Άλλα μικρά παράσιτα, όπως τσιμπούρια, ψείρες και μύγες κοινές ή στάβλου, μπορούν επίσης να ενοχλήσουν τα κατοικίδια ζώα. Για τα περισσότερα από αυτά τα παράσιτα, ο κτηνίατρός σας μπορεί να συστήσει ένα φάρμακο για να ελέγξει και να προστατεύσει το κατοικίδιο ζώο. Τα ακάρεα μπορούν να επηρεάσουν τους σκύλους και τις γάτες. Περιλαμβάνουν τα ακάρεα των αυτιών (τα οποία είναι μεταδοτικά μεταξύ των κατοικίδιων ζώων και προκαλούν σοβαρό κνησμό και μολύνσεις των αυτιών), τα σαρκοπικά ακάρεα, τα οποία εκρήγνυνται στο δέρμα, προκαλώντας έντονη φαγούρα και αλλοιώσεις του δέρματος (γνωστά ως ψώρα ή κόκκινη σίκαλη) και είναι μεταδοτικά για τους ανθρώπους και τα ακάρεα Demodex, τα οποία είναι πιο συνηθισμένα σε σκύλους από ότι στις γάτες και σχετίζονται με φαγούρα, τριχόπτωση και δερματικά προβλήματα. Τα ακάρεα Demodex δεν είναι μεταδοτικά. Οι περισσότερες παρασιτικές ασθένειες του δέρματος μπορούν να διαγνωσθούν μέσω άμεσης αναγνώρισης του παρασίτου (όπως ψύλλοι) ή με την εξέταση μικρών δειγμάτων δέρματος ή υπολειμμάτων υπό μικροσκόπιο για τη διάγνωση του προβλήματος (όπως ακάρεα ή ακάρεα Demodex). Όλες αυτές οι παρασιτικές αιτίες είναι θεραπεύσιμες, οπότε αν το κατοικίδιο ζώο σας έχει κνησμό ή παρατηρείτε οποιεσδήποτε αποτριχωμένες περιοχές ή πληγές δέρματος, επικοινωνήστε με τον κτηνίατρό σας.
Τα δερματικά προβλήματα που αναφέρονται παραπάνω είναι τα πιο συνηθισμένα που επηρεάζουν τους σκύλους και τις γάτες, αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα, όπως η ανοσοκατασταλτική δερματική νόσος, ο καρκίνος που εμφανίζεται στο δέρμα και τα ενδοκρινικά (ορμονικά) προβλήματα που επηρεάζουν το δέρμα. Οι περισσότερες ασθένειες του δέρματος μπορούν να ελεγχθούν και πολλές μπορούν να θεραπευτούν. Ανεξάρτητα από την αιτία του προβλήματος του δέρματος του κατοικίδιου ζώου σας, πρέπει να μεριμνήσετε για την λύση. Όταν το κάνετε, θα είναι ανακούφιση και για τους δυο σας.
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Δέρμα & Τρίχωμα (Τροφική Αλλεργία Στη Γάτα)
Η τροφική αλλεργία είναι αρκετά κοινή στις γάτες. Η αλλεργική από ψύλλους δερματίτιδα (ΑΨΔ), καθώς και τα εισπνεόμενα αλλεργιογόνα αποτελούν ένα εξίσου συχνό πρόβλημα στη γάτα.
Ενδείξεις τροφικής αλλεργίας στη γάτα
Όταν μια γάτα είναι αλλεργική σε κάποιο συστατικό της τροφής, συχνά εμφανίζει έντονo κνησμό (φαγούρα) στο δέρμα. Θα καταλάβουμε ότι η γάτα μας έχει φαγούρα βλέποντάς την να ξύνει το σώμα της με κάποιο από τα πίσω πόδια της ή να γλείφει και να δαγκώνει ασταμάτητα το δέρμα της.
Συχνά, οι δερματικές αλλοιώσεις εξαιτίας της αλλεργικής αντίδρασης δεν γίνονται αντιληπτές λόγω του τριχώματος. Και μέχρι να ανακαλύψουμε ότι υπάρχει πρόβλημα, η αυτοπεριποίηση της γάτας μας μπορεί να τις έχει κρύψει. Έντονος ερεθισμός και φλεγμονή του δέρματος, με απώλεια τριχώματος είναι πιο πιθανότερο να παρατηρηθούν μετά από αυτοτραυματισμό της γάτας μας με τα νύχια της ή τα δόντια της.
Σε πολλές περιπτώσεις, η τροφική αλλεργία στη γάτα προκαλεί κνησμό, κυρίως γύρω από το πρόσωπο και τον λαιμό. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει πάντα. Σε γενικές γραμμές, όμως, αυτού του είδους η κλινική εικόνα μπορεί να βοηθήσει έναν κτηνίατρο να εξετάσει το ενδεχόμενο ύπαρξης τροφικής αλλεργίας.
Ορισμένες γάτες μπορεί να εμφανίσουν τροφική δυσανεξία με συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα, με ή χωρίς συνοδό κνησμό στο δέρμα. Τα συμπτώματα τροφικής δυσανεξίας περιλαμβάνουν: εμετό, εμμένουσα διάρροια, μειωμένη όρεξη και απώλεια βάρους.
Μια γάτα μπορεί να εμφανίσει τροφική αλλεργία σε οποιοδήποτε ηλικία. Επίσης, μια γάτα που τρώει την ίδια τροφή για πολλά χρόνια μπορεί εξίσου να εμφανίσει αλλεργία σε κάποιο συστατικό της τροφής της. Επομένως, η τροφική αλλεργία δεν μπορεί να αποκλειστεί ως ενδεχόμενο, απλώς και μόνο επειδή η γάτα μας δεν έχει φάει κάτι άλλο πέραν της τροφής της.
Διάγνωση της τροφικής αλλεργίας στη γάτα
Η διάγνωση της τροφικής αλλεργίας στη γάτα δεν είναι απλή υπόθεση. Πολλές φορές, οι δευτερογενείς λοιμώξεις του δέρματος μπορεί να περιπλέξουν τη διάγνωση σε γάτες που εμφανίζουν απλώς κνησμό στο δέρμα. Επίσης, και ο έμετος και η διάρροια μπορεί να οφείλονται σε πολλά διαφορετικά αίτια, επομένως ο κτηνίατρός μας θα χρειαστεί να προχωρήσει σε ορισμένες εξετάσεις και δοκιμές για να αποκλειστούν άλλα παθολογικά αίτια.
Ο κτηνίατρός μας μπορεί να χρειαστεί να πάρει κάποιο δείγμα, ώστε να προχωρήσει στη διενέργεια πιο εξειδικευμένων δερματολογικών εξετάσεων. Σχεδόν σε κάθε περίπτωση θα μας συστήσει την προληπτική χρήση εξωπαρασιτοκτόνων για τους ψύλλους, ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της αλλεργικής από ψύλλους δερματίτιδας. Οι γάτες είναι ιδιαίτερα σχολαστικές με την περιποίησή τους, καθιστώντας μερικές φορές δύσκολη την ανίχνευση των ψύλλων ή των κοπράνων τους επάνω στο σώμα τους.
Παρότι υπάρχουν ειδικές αιματολογικές εξετάσεις που διενεργούνται στο εργαστήριο για τη διερεύνηση τροφικών αλλεργιογόνων, δεν θεωρούνται ιδιαίτερα αξιόπιστες από πολλούς κτηνιάτρους. Ο πιο αξιόπιστος τρόπος για τη διάγνωση της τροφικής αλλεργίας είναι με τη μέθοδο της διατροφικής δοκιμής, μέσω αποκλεισμού συγκεκριμένων τροφίμων ή συστατικών της τροφής.
Πώς λειτουργεί η μέθοδος της διατροφικής δοκιμής;
Ο κτηνίατρός μας πιθανά να μας προτείνει κάποια συγκεκριμένη τροφή για τη γατούλα μας. Πιθανά αυτή η τροφή να είναι κάποια υποαλλεργική κλινική δίαιτα η οποία θα περιέχει είτε υδρολυμένες πρωτεΐνες, δηλαδή πρωτεΐνες οι οποίες έχουν υποστεί μια συγκεκριμένη επεξεργασία που τις καθιστά καλύτερα ανεκτές από το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, είτε θα μας προτείνει μια τροφή, η οποία θα περιέχει μια καινοτόμο πηγή πρωτεΐνης τελείως διαφορετική από αυτή που κατανάλωνε το κατοικίδιό μας και δεν έχει δοκιμάσει. Εναλλακτικά, ο κτηνίατρος μπορεί να μας προτείνει το ενδεχόμενο της σπιτικής διατροφής, η οποία θα διαμορφωθεί σε συνεργασία με έναν κτηνίατρο διατροφολόγο. Διαφορετικά, μπορεί να προκύψουν σοβαρά προβλήματα υγείας μακροπρόθεσμα στον τετράποδο φίλο μας, αν προσπαθήσουμε να του μαγειρέψουμε από μόνοι μας. Μόνο ένας εξειδικευμένος στον τομέα της διατροφής κτηνίατρος μπορεί να καθορίσει την αναλογία των μικρο- και μακροθρεπτικών συστατικών που θα καλύψουν τις ανάγκες του κατοικίδιου μας.
Ο κτηνίατρός μας πιθανότατα θα μας καθοδηγήσει σχετικά με τη σταδιακή μετάβαση από την τροφή που έτρωγε το κατοικίδιό μας, στη νέα τροφή. Μόλις η γάτα μας μεταβεί πλήρως στη νέα δοκιμαστική τροφή, θα παρακολουθούμε προσεκτικά την πορεία της. Μπορεί να χρειαστούν έξι έως οκτώ εβδομάδες έως ότου να δούμε κάποια αλλαγή στη συμπτωματολογία του κατοικίδιου μας. Επομένως, θα χρειαστούν τουλάχιστον οκτώ έως δέκα εβδομάδες για να υποχωρήσουν τα συμπτώματα, αν όντως το ζωάκι μας ανταποκριθεί στην τροφική αλλαγή, όπου το νέο είδος πρωτεΐνης θα είναι ανεκτό από τον οργανισμό του.
Είναι σημαντικό, κατά τη διάρκεια της διατροφικής δοκιμής, η γάτα μας να μην φάει τίποτα άλλο πέραν της τροφής που έχει συστήσει ο κτηνίατρός μας. Θα πρέπει να αποφεύγουμε λιχουδιές, οδοντόκρεμες με γεύση, φάρμακα με γεύση για ευκολότερη χορήγηση ή να δίνουμε από το δικό μας φαγητό. Κάθε φορά που η γάτα μας μπορεί να καταναλώσει οτιδήποτε άλλο πέραν της δικής της τροφής, ακόμη και σε πολύ μικρή ποσότητα, είναι σα να ξεκινάμε πάλι από το μηδέν, μετρώντας από την αρχή τις οκτώ έως δέκα εβδομάδες χορήγησης της υποαλλεργικής τροφής.
Αντιμετώπιση της τροφικής αλλεργίας στη γάτα
Μόλις ο κτηνίατρος μας διαπιστώσει ότι η γάτα μας έχει τροφική αλλεργία μέσω της διατροφικής δοκιμής, τότε έχουμε δύο επιλογές:
- Χορηγούμε την υποαλλεργική τροφή μακροπρόθεσμα
Ο κτηνίατρός μας θα μας προτείνει να δοκιμάσουμε διαφορετικές πηγές πρωτεϊνών για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να εντοπίσουμε ποιες δεν είναι ανεκτές από τον οργανισμό του κατοικίδιου μας και του προκαλούν αλλεργική αντίδραση. Εφόσον, εντοπίσουμε τον διατροφικό παράγοντα που προκαλεί την αλλεργία, επιλέγουμε τροφές που δεν περιέχουν το συστατικό αυτό.
Παράλληλα με τη διατροφική δοκιμής, ο κτηνίατρός μας μπορεί να θελήσει να προχωρήσει στη θεραπευτική αντιμετώπιση δευτερογενών δερματικών λοιμώξεων ή του κνησμού.
- Πρόγνωση της τροφικής αλλεργίας στη γάτα
Μόλις τεθεί η οριστική διάγνωση και βρεθούν ποιες πηγές πρωτεϊνών δεν προκαλούν πρόβλημα στον τετράποδο φίλο μας, τότε η πρόγνωση είναι εξαιρετική. Θα πρέπει, ωστόσο, αν πρόκειται όντως για τροφική αλλεργία, να έχουμε υπομονή, καθώς η διαδικασία μέχρι την τελική διάγνωση μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο.
Πηγή: www.cathealth.com
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
